UNUTTUK YARDIMLAŞMAYI

İnsan zora düştüğü zaman borç aramaya çalışır. Eş dosttan istediğini alamazsa ( ki genel de alamaz) ya bankaya gider ya da tefecinin eline düşer. Eğer tefeciden alırsa eninde sonunda elindeki gayrimenkulü de kaybeder. Buna karşılık borcu bitmez. Görünen manzara yardımlaşmanın toplumumuzda bittiğidir.Kimse kimseye yardım etmiyor. Hemen "Ne yapalım efendim dikkatli harcasaydı, ayağını yorganına göre uzatsaydı...” şeklinde yakıştırmalarla kendi vicdanlarına pansuman yapıyorlar. Çok olağan üstü durumlar olmadığı müddetçe ( cenaze, hastalık, işten ayrılma, iflas gibi) kişinin bu devirde önünü görerek adımlarını atması gerekir. Net görmediği zemine adımlarını atmaması gerekir.Aile reisinin bilinçsizce, düşüncesizce borçlanması diğer aile bireylerine zarar vermektedir. Hatta aile içi huzur bozulmaktadır. Ve bunun sonucunda da boşanmalar artmaktadır. Boşanmaları araştırsak %90'ının nedeninin ekonomik zorluklar olduğu görülecektir. Adam elektrik faturasını ödeyemiyor. Hemen gelip elektriğini kesiyorlar. Bu faturaya kesme –bağlama ücreti ekledikleri gibi günlük işletilen gecikme faizini de unutmamak gerekir. Vatandaş borcunu ödeyemiyor diye o borcu katmerli hale getiriyorlar.Bu evde çocuk var, hasta var kimsenin umurunda değil. Bu durum doğalgaz ve su faturalarında da oluyor. Kimse bunun çaresi nedir, Ne yapılmalı? demiyor. Evlerinde elektrik olmayan, doğalgazları kapalı o kadar çok vatandaş var ki. Çocuklar evde battaniye ile oturuyor. Buzdolabı, çamaşır makinesi vs kapalı… Ne yapalım efendim elektrikleri- doğalgazları kapansın da ders alsınlar. Az sigara içsinler, az eğlensinler, az yesinler… Tamamen vicdandan yoksun merhametsizce yapılan değerlendirmeler ve eleştiriler.…Düşeni hiçbir şey sormadan elinden tutup kaldırmak gerekmez mi? Düşene kimse yardım etmediği için o daha da büyük bataklığa giriyor. Elinde avucunda ne varsa ya bankalara ya da tefecilere kaptırıyor. Hulasa evi varsa evinden, arabasından hatta eşyalarından oluyor. Bu girdaptan çıkamayıp intihar edenlerin çokluğunu da unutmamak lazım.Hz. Ali (as) “Bir köyde bir insan açlıktan ölürse bütün köy katildir”diyerek, yardımlaşmanın, başkasının derdiyle ilgilenmenin önemine işaret etmek istemiştir. Sen kafanı sıcak yastığa koyuyor ve rahatça uyuyorsun. Bazen sıcaktan bunalarak üzerindeki yorganı yarım açıyorsun. Ama soğuk evde uyuyamayanların sabahı nasıl beklediğini bilmiyorsun. Dışarıda yaşamak zorunda kalanları ise hiç görmüyorsun. "Allah yardım etsin …" diye dua ediyorsun. Dua ettiğini sanıyorsun, böyle dua ettiğin zaman sorumluluktan kurtulduğunu sanıyorsun. Ya da vicdanını körlüyorsun.Duyarsızlık, ilgisizlik had safhaya ulaştı. Bırakın düşene yardım etmeyi bir tekme daha vuruyorlar. Biz bu toplumda kardeşliği, yardımlaşmayı yeniden inşa edip, kuvvetlendiremezsek bu manzaraları daha çok göreceğiz. Bir dilim ekmeğini paylaşan toplumdan nerelere geldik. Yargılamadan, eleştirmeden yardıma koşmalıyız. Çünkü yüce Mevla bizlerden bunu istiyor. Sınavda olduğumuzu unutmamalıyız. Hatta hatırlamalıyız.